Skammdegis þunglyndi

Nú er ég kominn í bloggheiminn hér veit reyndar ekki hvers vegna þar sem ég er með heimasíðu en hún er að mestu leiti tileinkuð hestum. En ég er einn af þeim sem alllengi hef þjáðst af skammdegis þunglyndi er það víst kallað, hjá mér er þessi tími einmitt sá versti frá byrjun Sept til loka Okt. En það er kannski ekki gott að hefja blogg hér á tómu væli, en ég ætla samt að segja nokkur orð um það sem ergir mig þessa daga.

Enn og aftur er verið að taka frá þeim sem minnst mega sín. Nú á að loka kaffihúsi Samhjálpar sem hefur veitt svo ótal mörgum húsaskjól í vondum veðrum, og fyrir suma eini möguleikinn til að fá smá hita í skrokkin áður en lagst er út og svo einnig Kolaportinu. Hvað er eftir, hverskonar mannvonska er það að taka hvern einn og einasta stað sem fólk sem lítið eða ekkert á getur leitað til og loka þeim án þess að neitt komi í staðinn. Ég skrifaði um Mumma í Götusmiðjunni hér ekki fyrir löngu, en þar var verið að reyna að koma honum út með formsatriðum án þess að neitt kæmi í staðinn.  Allt of litlu fé er veitt til stofnanna eins og Vog og fleiri slíkra. Byrginu var lokað án þess að nokkur úrræði kæmi í staðinn. Það væri gaman að sjá útreikninga á þeirri þjóðhagslegu hagkvæmni að þessar stofnanir skulu skila fólki aftur út í atvinnulífið. Fólki sem kannski hefur stundað innbrot, þjófnaði og önnur skemmdarverk. Það er til lausn það vitum við, það vantar bara vilja til að viðurkenna vandann og gera meira en vera bara fagurgali.